Talambuhay ni Lyndon Dalisay

           Bago ko umpisahan ang aking pag kukwento hayaan nyu munang ipakilala ko ang aking sarili, Ako nga pala si Lyndon Dalisay. Isinilang noong abril 05, 1993,at nakatira sa brgy.2-c unson St. San Pablo City. Ako ay 17 gulang na.

            Uumpisan ko ang aking kewnto sa inyo noong ako ay bata palamang, bago palang ako nag sisimula sa pag-aaral pumasok  ako sa San Pablo Central Elementaray School. na kung saan nag tapos sa elementarya ang aking dalawang kapatid na nag ngangalang Lancer Dalisay,at Michellin Dalisay at sa idad kong pitong taon ay kung anu anu ang mga kalokohan kong ginawa kung saan saan ako nakakarating, at nung idad kung labing dalwang taong gulag ay nakikiagbarilan kami ng mga kalaru ko at habang kami ay nakikipagbarilan hinabol kami ng aso. sa sobrang takot ko na makagat ng aso ay nadapa, subalit kahit nadapa ako at nag ka sugat ay hindi ko ininda ang sakit dahil sa takot. ngunit nung pag uwi ko ay npagalitan ako ng nanay ko dahil may nkapagsumbong sa kanya na nakikipagbarilan ako at nung ako naman ay labing tatlong taong gulang ay nangunguha kami ng gagamba kahit gabi na. at habang kami ay nangunguha ng gagamba ay biglang umulan sa sobrang lakas ng ulan ay hindi na kami nakauwi kaya tuloy doon na kami nag palipas ng gabi sa bahay ng aming kaybigan at sa pag uwi nmin kinabukasan ay napagalitan ako ng tatay ko na gulpi ako dahil sa pangyayaring yoon ay hindi ako pinalabas ng tatay ko ng halos isang buwan naging parang akong preso sa nangyari subalit malaki ang aking natutunan sa ginawa sakin ng tatay ko.

Noong ako ay mag high school na nag enroll ako sa Col.Lauro D. Dizon Mem. National High School. Nkita ko na lamang sa may grandstand ang pangalan ko na naka sama sa pangkat ng 1-H. laking tuwa ko noon kasi sobrang excited ako sa unang araw sa iskwela. dahil dito madami akong nakilala sa school kaybigan,teachers,at marami pang iba..

                       Noong ako`y mag second year na medyo ninenerbyos ako kasi npahiwalay ako sa aking mga kaybigan noong ako ay 1st year palamang, bukod dito ay natatakot ako sa aking adviser na nag ngangalang Mrs. Baylon science teacher kasi ang taray ng kanyang mukha. pero makalipas ang ilang mga panahon ay nakilala ko na ng lubusan ang aking guro. naiintindihan ko ang  kanyang ugali na kung bakit sya nag tataray ay na sa amin narin ang dahilan, ngunit nung mag bait kaming lahat nag bago narin ang kanyang ugali. laking tuwa ko naman nung mag tapos  ang taon ay nabalitaan ko na pumasa ako at makakatungtong ako ng third year na walang sabit.

Natulala lang ako sa kuha naming pic.

                     Nang mag third year na ako ay masaya ako dahil unang araw palang ay marami na akong nakilala dito ko rin nakilala ang mga kaybigan ko na kahit magulo sila ay masarap namang kasama. at pag napapaaway kami ay samsama kami at walamg iwanan, at ng dahil din sa kanila ay lumakas ang loob ko sinubukan kong mag try-out sa basket ball team ng dizon high. napili ako at naging varsity ng school namin at magtatapos na ang buhay third year ko malungkot kasi mag kakahihiwalay na kami, tapos marami sa amin hindi nakapasa tapos, yung iba hindi na pumasok muli pero kahit ganun sa tuwing may may gimik samasama kami kaya nasabi kong masarap mag karoon ng isang kaybigan.

                 Tapos bago kami mag paalam sa isat isa nag plano kami ng outing na kung saan magkakasama kami lahat ang pakiramdam ko noon ay halos hindi na tumatakbo ang oras sa sobrang saya namin hanggang sa pag-uwi namin ay nag kukulitan parin kami. tapos para bang ayaw naming maghiwahiwalay.

JS picture namin na kahit mamboboso sila ay ndi ako nagaya ^_<

Noong mag 4th year na ako nakilala ko naman ang mga bago kong kaibigan na sina Reynold De chavez,Jordan Montejo,Teody Briones,Allan Jay Babiano,John wilmer coro,Yrral Sahagun,Kim Balanial,Baste,Erwin Baldovino.

Tapos binansagan kami ng aming guro na si Mr.Willam Marfori ng BARKADAHANG WALANG KUPAS. at dahil dito lalu naming nalaman na talagang matatag ang aming pag kakaibigan. nakilala kami ng ibang section na dahil narin sa binansag ng guro namin sa MAPEH.

Nakilala rin namin ang 4-A kung saan dinadayu namin ng kara sa tapat ng class room nila. dahil dito marami kaming naging ka close sa 4-A. Bukod dito nag lalaru din kami ng basketball sa bliss pero ni isang beses hindi sila pinalad manalo sa amin 4-ABLAZE V.S. BARKADAHANG WALANG KUPAS. at ang result BARKADAHANG WALANG KUPAS WIN!!!!!!!!

kumakain kami ng lunch tym namin sa may labas na kung tawagin ay TROJANS at sa sobrang sabik sa pagkain nag uunahan kami hindi nawawala ang tulakan na parang mga bata lamang, naging suki narin kami ng karendiryang iyun. hindi lamang sa araw araw na pagkain maging sa kaguluhan namin ay natutuwa narin sila...

Syempre hindi rin mawawala yung kopyahan sa loob ng class room sa test,quiz,exercises. pasahan,text at kung anu anu pang pedeng gamitin maibigay lang ang  sagot kahit kakita ng guro hindi parin kami tumitigil...
May mga pangyayari pa ko na hindi palalampasing ikuwento sa inyo katulad nalang nung kami ay

Class picture namin na parang ramembrance nadin

nag class picture.Ang saya nun,pagkasabi pa lang ng wacky nag salawan na agad kami.
Pero ang kaklase ko namang sobrang kulit ay pinicturan ako nang walang kamalay malay.
Nako kung alam ko lang na gagawin nya yun ay sana naka pause naman ako.hahha

Nagsasaksakan kami ng baba ng kaklase ko ^_<

Ang lupet diba??
ANG GWAPO KO NOH!!!AKO TONG NAKA SIDE VIEW!!!
Yan ang TALAMBUHAY KO